มะคำดีควาย
ชื่อสามัญ Soap Nut Tree, Soapberry
มะคำดีควาย ชื่อวิทยาศาสตร์ Sapindus trifoliatus L. (ชื่อพ้องวิทยาศาสตร์ Sapindus emarginatus
Vahl) ส่วนอีกข้อมูลระบุว่าเป็นชนิด Sapindus
rarak DC. โดยจัดอยู่ในวงศ์เงาะ (SAPINDACEAE)
สมุนไพรมะคำดีควาย มีชื่อท้องถิ่นอื่น
ๆ ว่า ประคำดีกระบือประคำดีควาย ส้มป่อยเทศ (เชียงใหม่), มะซัก (ภาคเหนือ), มะคําดีควาย (ภาคกลาง), คำดีควาย (ภาคใต้), สะเหล่เด
(กะเหรี่ยง-เชียงใหม่), ชะแซ ซะเหล่เด ณะแซ (กะเหรี่ยง-แม่ฮ่องสอน), หลี่ชีเหมาะ (กะเหรี่ยงแดง), ลำสิเล้ง หมากซัก (ลั้วะ) เป็นต้น
ลักษณะของมะคำดีควาย
·
ต้นมะคำดีควาย จัดเป็นไม้ยืนต้นขนาดกลาง
เรือนยอดของต้นหนาทึบ ลำต้นมักคดงอ มีความสูงของต้นได้ประมาณ 10-30 เมตร เปลือกลำต้นเป็นสีน้ำตาลอ่อน แตกเป็นร่องลึกตามแนวยาว
ยอดอ่อนและกิ่งอ่อนมีขนสีน้ำตาล พรรณไม้ชนิดนี้มักพบขึ้นทั่วไปตามป่าเบญจพรรณชื้น
ป่าดิบแล้งในทุกภาคของประเทศไทย ขยายพันธุ์ด้วยวิธีการเพาะเมล็ด
·
ใบมะคำดีควาย ใบเป็นใบประกอบแบบขนนก
ออกเรียงสลับกัน ในช่อหนึ่งจะมีใบย่อยอยู่ประมาณ 2-4
ใบ
ลักษณะของใบย่อยเป็นรูปรีแกมรูปขอบขนาน ปลายใบมน โคนใบมน ส่วนขอบใบเรียบ
ใบมีขนาดกว้างประมาณ 5-7 เซนติเมตร และยาวประมาณ 10-14 เซนติเมตร แผ่นใบเรียบเป็นสีเขียว
·
ดอกมะคำดีควาย ออกดอกเป็นช่อขนาดใหญ่
โดยจะออกบริเวณปลายกิ่ง ดอกเป็นแบบแยกเพศ แต่อยู่บนต้นเดียวกัน
ลักษณะของดอกเป็นดอกเล็กสีขาวนวลหรือเป็นสีเหลืองอ่อน ๆ
ในหนึ่งดอกจะมีกลีบรองดอกขนาดเล็กประมาณ 4 กลีบ โคนกลีบเชื่อมติดกัน
และมีกลีบดอกประมาณ 5 กลีบ กลีบข้างนอกมีขนสั้น ๆ
สีน้ำตาลปนสีแดงขึ้นอยู่ประปราย ส่วนบริเวณกลางดอกมีเกสรเพศผู้อยู่ 10 อัน
·
ผลมะคำดีควาย ผลออกรวมกันเป็นพวง
ผลย่อยมีลักษณะค่อนข้างกลม มีขนาดเส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 1.5-2 เซนติเมตร ผลสดสีเขียว ผิวผลเรียบหรืออาจมีรอยย่นที่ผลบ้าง
เปลือกผลเมื่อจะเป็นสีน้ำตาลเข้มเกือบดำ ผลมีพู 3
พู
และมักจะฝ่อไป 1-2 พู เนื้อในผลมีลักษณะเหนียว
ใส เป็นสีน้ำตาล และมีรสหวาน ภายในผลมีเมล็ด 1 เมล็ด
เมล็ดมีลักษณะกลมสีดำเป็นมัน เป็นเมล็ดที่มีเปลือกหุ้มที่แข็ง
สรรพคุณของมะคำดีควาย
1.
เปลือกต้นมีรสเฝื่อนขม นำมาต้มเอาน้ำกินเป็นยาแก้กระษัย
(เปลือกต้น)
2.
ผลใช้รักษาชันนะตุบนศีรษะ แก้เชื้อรา แก้รังคา
(โรคผิวหนังพุพองบนศีรษะเด็ก) ด้วยการใช้ผลประมาณ 4-5
ผล
นำมาแกะเอาแต่เนื้อ นำไปต้มกับน้ำประมาณ 1 ถ้วย
แล้วใช้น้ำทาบนศีรษะที่เป็นชันนะตุวันละ 2 ครั้ง เช้าและเย็น
จนกว่าจะหาย หรือจะใช้เนื้อผล 1 ผล นำมาตีกับน้ำจนเกิดเป็นฟอง
แล้วใช้สระผมวันละ 1 ครั้ง จนกว่าจะหาย
(บางข้อมูลระบุว่าสามารถช่วยป้องกันผมร่วง ผมหงอกก่อนวัย แก้อาการคันหนังศีรษะ
ช่วยลดความมันบนหนังศีรษะ บำรุงรากผมให้แข็งแรง ช่วยขจัดตัวเหา ไข่เหา
หรือนำไปหมักเอาน้ำทาแก้โรคสะเก็ดเงิน) แต่ต้องระวังอย่าให้เข้าตา
เพราะจะทำให้แสบตา ตาอักเสบได้ และไม่ควรทิ้งไว้นานจนเกินไป (ผล)
3.
ผลใช้ผสมกับสมุนไพรอื่นในตำรับยา
ใช้รักษาโรคตัวร้อนนอนไม่หลับ นอนสะดุ้ง ผวา แก้สลบ แก้สารพัดพิษ สารพัดกาฬ
แก้ไข้สารพัดไข้ทั้งปวง แก้ไข้จับเซื่องซึม ร้อนในกระหายน้ำ แก้ปากเปื่อย
แก้ฝีเกลื้อน แก้พิษ แก้หัด สุกใส (ผล)
4.
ใบ นำมาปรุงเป็นยาแก้พิษกาฬ ดับพิษกาฬ ช่วยแก้ทุราวสา (ใบ)
5.
ใช้ผลแห้งนำไปคั่วให้เกรียม ใช้ปรุงเป็นยาดับพิษทุกชนิด
แก้พิษตานซาง แก้กาฬ แก้กาฬภายใน แก้ไข้เลือดออก แก้ไข้เซื่องซึม
หรือใช้ร่วมกับเมล็ดมะกอกสุมไฟ ใช้กินแก้หอบอันเนื่องมาจากปอดชื้นปอดบวม แก้ไข้
แก้จุดกาฬ แก้เสลด สุมฝีที่เปื่อยพัง (ผล)
6.
เปลือกต้นนำมาต้มเอาน้ำกินเป็นยาแก้ไข้ แก้พิษไข้
แก้พิษร้อน (เปลือกต้น)
7.
ผลนำมาสุมให้เป็นถ่าน แล้วปรุงเป็นยาดับพิษร้อนในร่างกาย
(ผล)
8.
ผลนำมาสุมให้เป็นถ่าน ทำเป็นยากินแก้ร้อนในกระหายน้ำ (ผล)
9.
ผลนำมาต้มเอาฟองใช้สุมหัวเด็กเพื่อแก้หวัด คัดจมูกได้ (ผล)
10.
ช่วยแก้หืดหอบ (ผล)[1] รากมีสรรพคุณแก้หืด แก้ไอ
(ราก)
11.
ต้นมีสรรพคุณแก้ลมคลื่นเหียน (ต้น)
12.
รากมีสรรพคุณช่วยรักษามองคร่อ (โรคหลอดลมโป่งพอง
ที่มีเสมหะแห้งอยู่ในช่องหลอดลม ทำให้มีอาการไอเรื้อรัง) (ราก)
13.
เมล็ด กินแล้วจะทำให้ท้องเสียง (กะเหรี่ยงเชียงใหม่)
(เมล็ด)
14.
ใบอ่อนนำมาต้มกับน้ำดื่มกินแก้อาการท้องผูก (ใบอ่อน) ชาวลั้วะจะใช้ยอดอ่อน
นำมานึ่งรับประทานเป็นยาแก้อาการถ่ายไม่ออก แก้อาการท้องอืดท้องเฟ้อ (ยอดอ่อน)
15.
รากใช้ผสมกับสมุนไพรอื่นในตำรับยา ใช้เป็นยาแก้ฝีในท้อง
(ราก)
16.
ชาวลั้วะจะนำเมล็ดมารับประทานทั้งเมล็ด
มีฤทธิ์เป็นยาถ่ายพยาธิ (เมล็ด)
17.
รากมีรสเฝื่อนขม มีสรรพคุณช่วยแก้ริดสีดวง (ราก)
18.
ผลมีสรรพคุณช่วยบำรุงน้ำดี (ผล)
19.
ช่วยรักษาผิวหนังพุพอง น้ำเหลืองเสีย ด้วยการใช้ผลประมาณ 10-15 ผล นำมาต้มกับน้ำพอประมาณ
แล้วใช้เฉพาะน้ำนำมาชะล้างหรือแช่บริเวณที่เป็นแผลประมาณ 5 นาที โดยให้ทำทั้งเช้าและเย็น (ผล)
20.
ใช้เปลือกต้นผสมกับสมุนไพรอื่นในตำรับยา
ใช้เป็นยาแก้ฝีอักเสบ แก้ฝีหัวคว่ำ (เปลือกต้น)
21.
เมล็ดมีรสเฝื่อนเมา ใช้ได้ทั้งสดและแห้ง นำมาตำให้ละเอียด
ใช้เป็นยาพอกหรือเอามาละลายกับน้ำล้างแผล ช่วยแก้โรคผิวหนังได้ (เมล็ด) ส่วนผลก็มีสรรพคุณช่วยแก้โรคผิวหนังเช่นกัน
(ผล)
22.
ดอกมีรสเฝื่อนเมา สรรพคุณเป็นยาแก้พิษ แก้เม็ดผดผื่นคัน
(ดอก)
23.
ผลนำมาทุบให้แตกแล้วนำไปแช่กับน้ำ
นำมาใช้ล้างหน้าเพื่อรักษาผิว
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น